የኋላን 'ረሱ

የአፄውን ውለታ የነፃነትን ጮራ፤

የመንጌ ሜዳልያ ለታሪክ ሲጣራ።

ጭቆናን ናፍቆ ባርነትን ጠራው፤

ደቡብ አፍሪቃ ማንዴላን ገፋው።

ያ... ያን የግፍ ቀንበርን በላያቸው፤

የኋላን 'ረሱ የፊቱን ተመልክተው።

ታሪክን 'ረሱ በጭካኔ ተሞሉ፤

በእርግጥ ደም እያፈሰሱ ዋሉ፤

በደልን ተጠይፎ አንቅሮ ለጣሉ፤

ቀንም አለ' ከቀንም ቀን ላስተዋሉ።

እኮ ማን ይንገራቸው፤

ኧረ ማን ያስረዳቸው፤

ይብቃ በቃ! የሚላቸው፤

ታሪክን የሚያስታውሳቸው።

-----------------------------------------

[በሠው ልጅ ላይ እንዲህ ሲደርስ፦ ዕንባዬ እንደ ወንዝ ጅረት ውኃ ይወርዳል፣ እንዲኹም ጽኑ የኾነና ጥልቅ ኃዘንም ይሰማኛል፣ ሞታቸው ሞቴ፣ ሕመማቸውም ሕመሜ ነው!። ልዑል እግዚአብሔር መላእኩን ልኮ ከነበልባሉ እሳት ቅዱስ ገብርኤል ይታደጋቸው።] (፯/፰/፳፯ ዓ/ም)

ትንሣኤ ዘክርስቶስ /የክርስቶስ ትንሳኤ/ መልአከ ሰላም ቀሲስ ደጀኔ ሺፈራው

በስመአብ ወወልድ ወመንፈስ ቅዱስ አሐዱ አምላክ አሜን።

፩፥፩፤ ሦስት መዓልት እና ሦስት ሌሊት በመቃብር፦                  ፩፥፯፤ በኲረ ትንሣኤ፦

፩፥፪፤ ሦስት መዓልት እና ሦስት ሌሊት የሞላው እንዴት ነው?     ፩፥፰፤ ከትንሣኤው በኋላ ለምን ተመገበ?

፩፥፫፤ እንዴት ተነሣ?                                                   ፩፥፱፤ ለምን አትንኪኝ አላት?

፩፥፬፤ ለምን በአዲስ መቃብር ተቀበረ?                                ፩፥፲፤ ተስፋ ትንሣኤ፦

፩፥፭፤ እንዴት በዝግ መቃብር ተነሣ?                                  ፩፥፲፩፤ ሙታን እንዴት ይነሣሉ?

፩፥፮፤ መቃብሩን ማን ከፈተው?                                       ፩፥፲፪፤ የትንሣኤ ጸጋ፦

ጌታችን  አምላካችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ ድኅነተ ዓለምን በመስቀል ላይ ከፈጸመ በኋላ በአካለ ሥጋ ወደ መቃብር ወረደ÷ ይኸውም በመቃብር ፈርሶ በስብሶ መቅረትን ሊያስቀርልን ነው፡፡ በአካለ ነፍስ ደግሞ ወደ ሲኦል ወረደ÷ ይኸውም በሲኦል ለነበሩ ነፍሳት ነፃነትን ይሰብክላቸው ዘንድ ነው፡፡ መለኮት፥ በተዋሕዶ፥ ከሥጋም ከነፍስም ጋር ነበረ፡፡ ለዚህ ነው፥ መቃብር ሥጋን ሊያስቀረው ያልቻለው፤ ሲኦልም ነፍስን ማስቀረት አልተቻለውም፡፡ ቅዱስ ዳዊት፡- « ነፍሴን በሲኦል አትተዋትምና ቅዱስህንም መበስበስን ያይ ዘንድ አትተዋትም» ያለው ይኽንን ታላቅ ምሥጢር በትንቢት ቃል ሲናገር ነው፡፡ መዝ ፲፭÷፲፡፡ ሐዋርያው  ቅዱስ ጴጥሮስም፡- «ክርስቶስ ደግሞ ወደ እግዚአብሔር (ወደ አብ÷ ወደ ራሱና ወደ መንፈስ ቅዱስ) እንዲያቀርበን፥ እርሱ ጻድቅ ሆኖ ስለ ዓመፀኞች አንድ ጊዜ በኃጢአት ምክንያት (ስለ ሰው ልጆች ኃጢአት ተላልፎ በመሰጠት) ሞቶአልና፤ በሥጋ ሞተ (በፈቃዱ ነፍሱን ከሥጋው ለየ)÷ በመንፈስ ግን ሕያው ሆነ÷ (ያን ሥጋ ነፍስ እንድተለየችው መለኰት አልተለየውም)÷ በእርሱም ደግሞ (መለኰት በተዋሐዳት ነፍስ) ሄዶ በወኅኒ ለነበሩት ነፍሳት ሰበከላቸው፤» ብሏል።

፩፥፩፦ ሦስት መዓልት እና ሦስት ሌሊት በመቃብር፦

ጌታችን በከርሰ መቃብር የቆየው ሦስት መዓልትና ሦስት ሌሊት ነው፡፡ «ሥጋዬ ደግሞ በተስፋ ታድራለች፤» የሚለው ቃለ ትንቢት የሚያረጋግጥልን ይኽንኑ ነው፡፡ መዝ ፲፭፥፱፡፡ ምሥጢራዊ ትርጉሙም «ወደ መቃብር የወረደ ሥጋዬ በተስፋ ትንሣኤ ሦስት መዓልትና ሦስት ሌሊት በመቃብር አደረ፤» ማለት ነው፡፡ ተስፋ ትንሣኤውም በተዋሕዶ ከሥጋ ጋር ወደ መቃብር የወረደ መለኰት ነው፡፡ ነቢዩ ሆሴዕም፡- «ኑ÷ ወደ እግዚአብሔር እንመለስ፤ እርሱ ሰብሮናልና÷ (በሞተ ሥጋ ላይ ሞተ ነፍስን ጨምሮ የፈረደብን እርሱ ነው)÷ እርሱም ይፈውሰናል፤ (መርገመ ሥጋን መርገመ ነፍስን አስወግዶ ከሞት ወደ ሕይወት ያሸጋግረናል)፤ እርሱ መትቶናል÷ እርሱም ይጠግነናል፡፡ ከሁለት ቀን በኋላ ያድነናል፤ በሦስተኛውም ቀን ያስነሣናል፡፡» በማለት ትንሣኤ ክርስቶስ በሦስተኛው ቀን መሆኑን አረጋግጧል፡፡ ሆሴ ፮÷፲፪፡፡ ይልቁንም ጌታችን ራሱ በመዋዕለ ሥጋዌው፡- ከሽማግሌዎችና ከካህናት አለቆች ከጻፎችም ብዙ መከራ ይቀበልና ይገደል ዘንድ፥ በሦስተኛውም ቀን ይነሣ ዘንድ እንዲገባው ለደቀመዛሙርቱ በግልጥ ነግሯቸዋል፡፡ ማቴ ፲፮÷፳፩፡፡ በገሊላም ሲመላለሱ፡- «ወልደ ዕጓለ እመሕያው ክርስቶስ በሰዎች እጅ አልፎ ይሰጥ ዘንድ አለው÷ ይገድሉትማል÷ በሦስተኛውም ቀን ይነሣል፤» ብሏቸዋል፡፡ ማቴ ፲፯÷፳፡፡ ጻፎችና ፈሪሳውያንም ምልክት በጠየቁት ጊዜ፡- «ክፉና አመንዝራ ትውልድ ምልክት ይሻል÷ ከነቢዩም ከዮናስ ምልክት በቀር ምልክት አይሰጠውም፡፡ ዮናስ በዓሣ አንበሪ ሆድ፥ ሦስት ቀንና ሦስት ሌሊት እንደነበረ÷ እንዲሁ የሰው ልጅ (ወልደ ዕጓለ እመሕያው ክርስቶስ) በምድር ልብ ሦስት ቀንና ሦስት ሌሊት ይኖራል፡፡» ብሏቸዋል፡፡ ማቴ ፲፪፥፴፰-፵።